Naturopathie: de mens staat centraal!

Naturopathie, toegepaste kennis van overgeërfde tradities is een wetenschap en een kunst. Het is ook een intelligente visie op de mens om zijn gezondheid te behouden en, via de therapeut, een helpende hand op het levenspad.

Natuurgeneeskunde of naturopathie is eigenlijk een eeuwenoude kunst, een erfenis van tradities, gebaseerd op empirische kennis, theoretische kennis of op recente bevindingen.

Natuurgeneeskunde, behandelt niet in tegenstelling tot de allopathische geneeskunde de symptomen. Deze worden gebruikt om het “terrein” te begrijpen en de ziekte, maar hoeven niet ten allen tijde worden verwijderd. Soms zal zelfs een naturopatische behandeling deze symptomen verhogen..

Het is een kunst én een wetenschap om (ziekte) te voorkomen of te genezen. Naturopathie past de grote wetten van gezond leven toe om een perfecte gezondheid en een betere kwaliteit van leven mogelijk te maken.
We spreken hier dan ook van een te ontwikkelen en onderhouden "essentiële" hygiëne omdat het gebaseerd is op het potentieel van elk individu om ZELF zijn reserves aan te vullen en zo de homeostase in stand te houden. Homeostase is de verzameling van fysiologische (en psychologische) parameters die het evenwicht van een organisme in stand houden..

Zelfgenezing.

Het concept van selfhealing staat dus centraal in de naturopathie. Selfhealing is een natuurlijk verschijnsel in de context van het "levenskracht"-concept , een basis voor alle traditionele geneesmiddelen. De levenskracht is een energie die onze lichaamsfuncties organiseert en beheert, en waarvan de manifestatie een zelfgenezend vermogen is, en die we allemaal kennen in zijn verschillende vormen: botvorming, maar ook koorts, huiduitslag , zweten, braken, diarree, afscheiding. Deze hebben als functie het lichaam te reinigen en van zijn afval te ontdoen. Dit vermogen is vooral manifest tijdens de slaap, wanneer het lichaam in rust zich eindelijk kan richten op "wederopbouw"..

Het is op dit natuurlijke en voor de hand liggend principe dat naturopathie is gebaseerd.
Zelfheling is alleen mogelijk door middel van een goede energie-inname en gaat hand in hand met een “vitale” levensstijl en een minimum aan individueel, psychisch evenwicht. Verkeerdelijk verwarren we vaak deze levensenergie die onze "batterijen" oplaadt via ons zenuw- en klierensysteem, met de biochemische energie die ontstaat als gevolg van de verwerking van voedsel door onze cellen. Als we gebrek aan energie hebben, zullen we, ten gevolge van deze vergissing in interpretatie, meer voeding tot ons willen nemen in plaats van ons op te laden met de natuurlijke energie van licht, water, lucht en contact met de aarde..

Om gezond te leven, moeten we de werkelijke behoeften van ons lichaam kennen en ons eigen “materiaal” vernieuwen met adequate voeding, het leren vangen van deze vitale energie om ons lichaam in stand te houden en door de harmonie tussen onze interne omgeving en de buitenwereld te onderhouden. Elk lichaam is anders, is gemaakt van verschillende genen, verhalen, gewoontes en mogelijkheden. Naturopathie is er voorstander om eerst, naargelang de individuele situatie, de levensgewoontes aan te passen alsook de meer ernstige “fouten” te vermijden om zodoende de deur te openen naar een duurzame(re) gezondheid.

Holistische naturopathie.

Holistische natuurgeneeskunde is ingebed in het grotere concept van het holisme, een term die is ontstaan uit het Griekse "Holos" wat eigenlijk “alle, geheel, allesomvattend” betekent. Naturopathie is van oordeel dan de mens in zijn meest uitgebreide en zo compleet mogelijke vorm dient benaderd te worden, inclusief alle systemen en kennismodellen. Deze modellen, hetzij lichamelijke of geestelijke zullen de visie die we hebben van de mens, zijn gezondheid en zijn ziekte vervolledigen.

De mens wordt dan waargenomen vanuit een multidimensionele werkelijkheid die zich niet beperkt tot het lichaam en de organen. Het is de enige manier om de mens en zijn gezondheid echt goed te kunnen begrijpen. We kunnen inderdaad niet spreken van de symptomen, ziekte of zelfs existentieel lijden zonder opnieuw de mens in relatie te brengen met zijn kosmische dimensie, of anders gezegd met zijn complexe interne en externe systemen..

Het bewustzijn van de therapeut.

Om de patiënt optimaal te begeleiden in deze benadering zal een naturopaat deze zelf hebben geïntegreerd , inclusief het inzicht de mens te zien als een ondeelbaar geheel. De naturopaat dient dus hetgeen hij “predikt” zelf toe te passen in zijn eigen leven en praktijk. Naturopathie wordt vaak gezien als beperkend, als iets wat leidt tot een zekere vorm van ascese, kortom de genoegens van het leven worden beperkt!
De naturopaat moet, soms voor het welzijn van de patiënt een bepaalde restrictieve houding aannemen ten opzichte van voeding bijvoorbeeld, waarvan hij weet dat deze het evenwicht van de patiënt zullen verstoren. Eten is een oude ervaring, die veel andere ervaringen combineert, ervaringen uit de vroege kindertijd en het voorbije leven. Vandaar dat een bepaalde destabilisatie zich kan aandienen tijdens de behandeling.

Het is daarom noodzakelijk om een individuele, niet- stereotiepe aanpak voorop te stellen in deze reis en de ontdekking van het zelf. Deze aanpak dient met andere woorden verder te gaan dan het gewoon toepassen van een aantal technieken.
Iemand zijn eetgewoonten veranderen is a priori moeilijk, omdat deze gewoonten zijn ingesleten, in een bepaalde cultuur, met bepaalde overtuigingen, geankerd in bepaalde stereotypen, ...! Iemand voor te stellen daarin te veranderen vraagt een verschuiving in persoonlijkheid van de patiënt. Deze verschuiving wordt positief als de patiënt zich begeleid voelt, ondersteund wordt en niet wordt beoordeeld in de uitnodiging van de therapeut om een nieuwe levenswijze te ervaren..

In die zin heeft naturopathie niet de bedoeling een "boodschap" of een nieuw soort religie te brengen, maar nodigt uit om via een nieuwe ervaring de leiding te nemen van zijn leven, verantwoordelijkheid te nemen en te groeien..

De relatie met de andere staat centraal.

Deze visie over wat "noodzakelijk" is in de naturopathie toont aan hoe lastig de taak is. Het is duidelijk dat wat de naturopathie vooropstelt niet de quasi-autoritaire toepassing van een systeem behelst, maar het installeren van een subtiele, delicate schakel in de relatie tussen behandelaar en behandelde, en de synthese van enerzijds vaardigheden en anderzijds de “kunst van het zijn”. Naturopathie stelt dus de relatie voorop en niet de techniek..

Omdat iemand zich aanbiedt met een verzoek en dat de therapeut dit probeert te beantwoorden, behelst dit automatisch een uitdaging inzake begeleiding. Het is de relatie met de andere dewelke het hart vormt van de naturopathie en dat heeft zo zijn consequenties.
Het is belangrijk om dit te begrijpen, dat naturopathie zich niet laat misleiden door het aspect van techniek en methode. Hoewel een kwaliteitsvolle techniek een aantal voordelen heeft, is deze niet almachtig. Als de techniek heilig wordt verklaard, zoals dat het geval is in de officiële geneeskunde, verliest men het essentiële element uit het oog: de mens.

Men moet kunnen "rouwen" om zijn techniek, haar grenzen te herkennen en erkennen, haar niet superieur te wanen ten opzichte van een ander systeem en haar op rechtmatige plaats zetten in het grotere geheel. We keren hier terug naar de fundamentele visie van de naturopathie: holisme. Elk systeem maakt immers deel uit van andere systemen (holons).

Maar als de techniek verdwijnt, wat blijft er dan van over? De therapeut, met alles wat hij is en alles wat hij niet is en de relatie tussen twee individuen.

De verwachtingen van de patiënt.

Deze relatie tussen twee individuen wordt geïnitieerd door een therapeutische behoefte , waardoor de patiënt naar een therapeut gaat. Het is relatief makkelijk te raden dat achter elke therapeutische vraag het eigenlijk een onbewust, onuitgesproken verzoek betreft en dit zowel voor de patiënt als de therapeut . Dit dubbele facet is veel sterker aanwezig wanneer een patiënt heil ziet in een onconventionele methode zoals de naturopathie.

Waarom gaat hij niet de reguliere geneeskunde raadplegen? En als hij dat al deed , waarom ziet hij de naturopaat " naast " of " in de plaats " van een reguliere, conventionele aanpak ? In deze keuze liggen de uitgesproken motieven maar ook diegene die zijn verborgen. Wat zoekt de patiënt? Genezing , natuurlijk. Hier moet al worden opgemerkt dat er een verschil is tussen behandeling en genezing : De therapeut behandelt en de patiënt verlangt genezing !

Maar wat betekent genezing in zijn waardesysteem , hoeveel levensenergie wil hij herinvesteren in zijn ' genezing '? Dit is alles wat nog ontdekt moet worden in de hulpverlenende relatie.

Rudy VD 2014